Ervaringen daar leer je van. En dat geleerde pas ik toe voor jou als klant, zodat jij je scheiding voor jezelf en je kinderen op de juiste manier kan afronden. Dus door mijn eigen verhaal te delen neem ik je mee in wat ik heb geleerd en welke inzichten ik heb gekregen. En ik geef je een inkijkje in mijn leven.
Partnerruil?!
Ik ben een kind van gescheiden ouders. Deze scheiding is gestart eind jaren ’70 toen ik ca. 5 jaar oud was en officieel geworden begin jaren ’80. Het betrof een zogenaamde partnerruil. Mijn vader ging verder met de overbuurvrouw en mijn moeder met de overbuurman. Een situatie die voor mij heel normaal was, ik wist namelijk niet beter. Toch merkte ik aan opmerkingen op straat van kinderen dat het anders was.
En toen was het een feit
Mijn ouders hebben mij, mijn zus en broertje nooit verteld dat ze gingen scheiden en dat ze verder gingen met de overbuurvrouw respectievelijk de overbuurman. Op een gegeven moment was het gewoon zo. Mijn vader woonde aan de overkant en de overbuurman woonde bij ons.
Veel deden we samen als gezinnen, zoals bijna altijd op zaterdag en zondag gezamenlijk eten, op zomervakantie en de feestdagen vieren. Ik heb mijn vader ook bijna dagelijks gezien, omdat hij mij ook altijd welterusten kwam zeggen. Ook had ik er ineens twee volle stiefzussen bij, die ik ook altijd als een soort zussen heb gezien en beschouwd.
Als kind in deze situatie
Klinkt bijna te mooi om waar te zijn. En dat is het dan ook. Want ik wilde dit eigenlijk helemaal niet. De man van mijn moeder vond ik helemaal niet aardig, netjes gezegd. Wij lagen elkaar totaal niet en ik had ook veel ruzie met hem. Ook het veel met elkaar optrekken van beide gezinnen leidde tussen de vier ouders onderling tot spanningen. Deze spanningen konden dan ontaarden in een ruzie tussen de ouders. Ik weet nog dat ik me daarvoor kapot schaamde, zeker als dat gebeurde waar andere mensen bij waren, zoals in de zomer op de camping.
Ook werd je op straat door andere kinderen gepest omdat wij toch wel een hele rare familie waren, met ouders die geruild hadden en gezamenlijk 5 kinderen. Hoe zat dat precies en wie was nu je echte vader of moeder. Dat doet pijn en maakt je verdrietig.
Ik was ook bang dat mijn vader en zijn vrouw wellicht nog een kind wilde. Ik weet dat mijn vader dat wel eens heeft gezegd. Dat wilde ik absoluut niet, want dan zou hij dus veel meer van dat kind gaan houden dan van mij. Dat was in ieder geval mijn angst.
Ook volwassenen maakten wel eens een opmerking over de partnerruil. Bijvoorbeeld op de camping, dat mensen zeiden dat een partnerruil niet mocht van de kerk. Niet dat ik daar wat mee had, maar het blijft toch vreemd om zoiets te horen. Het voelde als een afwijzing en dat je niet voldeed aan een bepaalde norm.
Ook zeiden klanten van mijn vader vaak “je moeder” als ze het over zijn vrouw hadden. Het werd dan maar zo gelaten om niet te veel tekst en uitleg te hoeven geven, aan deze over het algemeen gereformeerde mensen. Ik vond dat absoluut niet prettig, want ik heb gewoon één moeder en die was helaas niet meer samen met mijn vader.
Ik schaamde me ook om anderen kinderen mee naar huis te nemen, ook toen ik op de middelbare school zat. Ik moest ze dan wel vertellen hoe het zat. Ik zei dan maar: “Mijn ouders hebben partnerruil gepleegd” alsof het een soort misdaad was, daarmee kon ik het van me af houden.
Met de beste intenties
Ik weet dat mijn ouders (en stiefouders) er alles aan gedaan hebben om de dingen zo goed mogelijk voor ons kinderen te regelen, zoals dat we ze veel en bijna dagelijks zouden blijven zien. Met de wetenschap en kennis van nu zou ik heb aanraden het anders aan te pakken. Veel is onbesproken gebleven en wij als kinderen moesten alles maar aannemen. Ik ben ervan overtuigd dat je je kinderen moet meenemen in wat er gebeurd. Geef aan dat het niet aan hen ligt, dat ze met vragen altijd bij je terecht kunnen, dat ze ook met anderen over de situatie mogen praten. Vraag wat voor hen prettig is in de nieuwe situatie. En zeg dat je altijd van ze blijft houden.
Het beste voor de kinderen
We willen allemaal dat een scheiding zo min mogelijk onze kinderen beschadigd. Ik help jullie daarbij door ook naar jullie kind(eren) te luisteren. Tijdens het gratis kindgesprek dat onderdeel is van het scheidingstraject worden de kinderen betrokken bij de scheiding en kunnen zij aangeven waar ze behoefte aan hebben. Dit nemen we in overleg mee in de ouderschapsregeling. Hierdoor worden de afspraken nog beter en geeft dit uiteindelijk meer rust na de scheiding. En gaan jij en jullie kind(eren) met meer vertrouwen de toekomst tegemoet.
Wil je meer weten over mijn werkwijze, neem dan contact met mij op voor een neem kosteloos scheiden met rust gesprek.